Marianne Berenschot heeft kunstgeschiedenis en theaterwetenschappen gestudeerd en vervolgens veertig jaar in de podiumkunsten gewerkt als producer en projectleider, waarvan de laatste twintig jaar bij het Conservatorium van Amsterdam. In 2018 heeft ze de keramiekopleiding in Amsterdam afgerond, waar ze nu werkt als assistent-docent, en secretaris in het bestuur is. Ook is ze lid van de Stichting Keramisten Noord-Holland. Momenteel woont ze in Bergen (NH) en heeft ze een atelier in OldSkool, Burgerbrug. Dankzij haar achtergrond heeft Marianne brede kennis van kunstvormen en een zeer gevarieerde en uiteenlopende interesse, smaak en inspiratie. Aldus is haar werk zeer gevarieerd: van grove Middeleeuws ogende potten in aardse tinten gemaakt van haar eigen Bergense klei, tot hele verfijnde, abstracte werken van wit porselein. Grote voorbeelden zijn kunstenaars zoals Rothko, Morandi, Schoonhoven en Moore. Voor Marianne staat de sfeer centraal: middels texturen, kleuren en composities van het keramische werk streeft ze naar verstilling, sereniteit en harmonie. Iets wat men in haar ogen hard nodig heeft in deze tijd van continue stroom aan prikkels, drukte en informatie. Haar werk bestaat daarom vaak uit neutrale tinten en simpele vormen. Het gaat niet om de perfectie van de techniek of het werk an sich: Marianne laat ze zich leiden door spontane ingevingen waarbij de emoties die het werk oproepen centraal staan. Daarbij tracht ze keer op keer het medium ‘keramiek’ opnieuw uit te vinden, waarbij de scheidingslijn tussen beeldhouwwerk en schilderij wordt vervaagd. Zo heeft ze een collectie ‘kleitabletten’ gemaakt, waar stillevens zijn ‘geschilderd’ op ‘doeken’ van klei, door middel van reliëf en glazuren met verschillende texturen. In haar eerste collectie ‘kleistillevens’ bracht ze een hommage aan Morandi door de keramische stillevens in zijn schilderijen weer in keramiek terug te vertalen en te plaatsen in 3D schilderijlijsten. Inmiddels is dat concept verder ontwikkeld en maakt ze uiteenlopende in 3D schilderijlijsten, die steeds abstracter worden. Momenteel is ze in de ban van porselein, een – in haar ogen – zeer aantrekkelijk materiaal waarmee ze de illusie van vloeibaarheid, soepelheid en lichtheid wil creëren middels abstracte vormen en composities. Bijvoorbeeld door plakjes porselein zo te vormen en positioneren, dat ze lijken op stapels kranten of stoffen doeken. Met haar abstracte composities van porselein, wederom hangend aan de muur, stapt ze weg van het traditionele beeld van porselein en steekt ze het in een nieuw, fris jasje.